Argazkia: Labayru Fundazioa
jabetu (bat) jaubetu (bizk) Eu
1ad. da
apropiarse, adueñarse, apoderarse.
Geurea zenaz jabetu gara.
Inoren ondasunez jabetu nahi dute.
2ad. dau
hacer dueño, dar la propiedad.
Hil eta gero jabetu ninduen bere etxea zenaz.
sin jaundu
3ad. da
Irakasleak erranikoaz jabetu da.
Ez dakit zuk esandakoaz ongi jabetu naizen.
sin ulertu, aditu
4ad. da
darse cuenta, apercibirse.
Bat-batean bere edertasunaz jabetu zen.
Horretaz jabetu naiz.
5ad. jako
Jabe bekit zure izen santua.
6ad. jako
Gizon horrek zor handiak egin ditu, baina aita jabetu zaio.