Argazkia: Labayru Fundazioa
gura izan Eu
1 ad. lok., ad. dau
Horrek gugaz gura dau mendira: Quiere venir con nosotros al monte. (bizk)
Ez dut gura zuk ardoa edaterik: No quiero que bebas vino. (bat)
Amak ez dau gura alabeak hori esan dagian: La madre no quiere que la hija diga esas cosas. (bizk)
Zer esan gura du horrek?: ¿Qué quiere decir eso? (bat)
Kanpoan afaldu gura neban lagunakaz: Deseaba cenar fuera con los amigos. (bizk)
Onean emon gura ez badeuskuzu, txarrean kenduko jatzu: Si no quieres darnos por las buenas, te lo quitaremos por las malas. (bizk)
Ez naz ni afari gura: No quiero cenar. (bizk)
Zer gura eta haxe bizi dira: Viven a todo capricho. (bizk)
2 ad. lok., ad. deutso
Asko gura deutsut: Te quiero mucho. (bizk)
Umeari ondo gura badeutso, ondo haziko dau: Si le quiere bien al niño, lo criará bien. (bizk)
3 ad. lok., ad. da
estar deseoso de.
Sarritan, aurrean -(r)en osagarria, artikulu bako izena edo partizipioa dauela.
Ez naiz horren gura: No lo deseo.
esr Ordia beti da ardoaren gura: Quien tiene hambre, con pan sueña.
sin gura egon
4 ad. lok., ad. dau
Alegiazko forma inpersonalean erabilten da (gaztelaniaz "se debería"); sarritan ezezko esaldietan.
Behar egiten ez dauenari ez leuskio dirurik emon gura bapere. (bizk)
Horreri ume koitaduorreri egin gura leuskio ba miserikordiaren bat, sikeran be. (bizk)